Zacznijmy od tego, że to będzie kolejny wpis w internecie pod przewodnim hasłem Nie znam się, to się wypowiem. Moje dzieci są małe, najstarsze ma prawie 6 lat, średnie niecałe 4, a najmłodsze nieco ponad 0 lat, w chwili gdy to piszę. Jednym słowem – nie wychowałem jeszcze nikogo. Skoro jednak prosicie o taki wpis, to znaczy, że wydaje Wam się, że mogę mieć na ten temat coś do powiedzenia. Poszukałem w głowie co tam może siedzieć i wychodzi mi takie coś.
Z pustego i Salamon nie naleje
Brzmienie tego podtytułu, to nie pomyłka, niedouczenie, czy też chochlik drukarski. Jak niesie wieść gminna, tow. Wiesław, czyli Władysław Gomułka, mawiał, że z pustego i Salamon nie naleje, więc i ja postanowiłem rzucić taki inside joke. W ogóle, to muszę Wam powiedzieć, że jeśli czegokolwiek w moich kanałach mediowospołecznościowych nie rozumiecie, albo uważacie, że coś pomyliłem, albo że bredzę, to prawdopodobnie wrzucam jakiegoś bardzo zakonspirowanego inside joka, który ma za zadanie sprawdzić, czy jesteście ogarnięci i przejęliście to samo dziedzictwo kulturowe, co ja 😉 Jeśli tak nie jest – pytajcie, zawsze to miło wspólnie sobie poszerzyć horyzonty.
Wróćmy do rzeczy.
Żeby przekazywać wiarę – trzeba ją najpierw mieć. Jeśli nie wyrosłeś z gimboateizmu, albo wręcz przeciwnie, dzięki internetowi odkryleś istnienie idiotów, których jeszcze postrzegasz jako imponujących Ci przenikliwych intelektualistów, to nic nie poradzę. Nie przekażesz tego, czego nie masz 🙂
Jak wiarę zyskać? Kochaniutki, a skąd ja mam wiedzieć? Mam ją, odkąd pamiętam i staram się mieć odkąd pamiętam. Natomiast na pewno dobrym sposobem będzie na przykład pomodlenie się teraz, byś ją zyskał. Nie bój się, że modlitwa nie trafi do tego okienka, co trzeba – leć fristajlem i jakoś to będzie 🙂 Jak chcesz pójść od razu na grubo, to wbijaj na www.dworek.org.pl i zapisz się na rekolekcje. Zawsze byłem zwolennikiem rozmachu 😉
Prostota
Jeśli wierzysz, to pewnie jest to dla Ciebie tak oczywiste, że nie popadasz w egzaltację na tym punkcie. Egzaltacja to substytut emocji, czy wzruszenia, a dzieci fałsz wyczuwają tak dobrze jak Ty to, że ich pieluchy są pełne, więc egzaltacji unikaj. Jeśli Pan Jezus towarzyszy Ci przez cały dzień, to mimo tego, że jest Królem Wszechświata i Kapłanem na wzór Melchizedeka oraz Pantokratorem, to i tak opowiesz o nim z taką samą prostotą, jak o zajączku widzianym z okna pociągu, gdy kicał wśród głów kapusty na polu.
Ja wiem, że moje analogie i porównania są dalekie od prostoty, ale czy drogowskaz musi iść drogą, którą wskazuje i to jeszcze na swoim blogu?
Przyjaźń i prestiż
I najważniejsze. Św. Josemaria Escriva (a jego Drogę. Bruzdę. Kuźnię niezmiennie rekomenduję do lektury) mawiał, że ciężko prowadzić apostolstwo (a więc przekazywać wiarę), gdy nie ma się prestiżu i przyjaźni osób, którym chcemy opowiedzieć o Panu Bogu. O ile w świecie dorosłych to zrozumiałe, o tyle u dzieci już gorzej.
W świecie dorosłych jest prosto – kto ma prestiż, ten ma rację. Jeśli o życiu ma coś do powiedzenia człowiek, który swoimi osiągnięciami nam imponuje – słuchamy go z uwagą. Nie ma znaczenia, czy to znany aktor, czy biznesmen – ważne, że ma prestiż (z tym się wiąże też pojęcie generatora prestiżu, które stworzyłem, a o którym jeszcze napiszę) 🙂 Osobie obcej o wiele łatwiej prestiż w oczach świata utrzymać, bo jest widziany z daleka i jego niedomagania nie są aż tak widoczne.
Tym masz gorzej, bo dzieci znają Cię od kuchni. A w oczach swoich dzieci też musisz mieć prestiż. Musisz być rodzicem przez wielkie R, a nie po prostu ramolem, który nie tylko chrapie w nocy, ale i robi co innego, niż mówi.
Musisz mieć też przyjaźń. Czasem prestiż wystarcza, by ludzie nas słuchali z uwagą, jednak o wiele lepiej jest, gdy mają do nas sympatię. Tak, tak, to oznacza, że trzeba porzucić socjopatię, nawet jeśli jesteś w niej rozsmakowany i po prostu stać się miłym człowiekiem. Ale wiara w tym pomaga, więc zakładam, że to ćwiczenie masz akurat z głowy.